چی؟ من؟ من برم سربازی؟ هه! من کلی پارتی دارم. من میرم ارشد و با پروژه سربازی رو رد می‌کنم.
چی؟ من؟ من ورشکست بشم؟ هه! من n تا کسب و کار کوچیک و بزرگ دارم. کلی پول تو بورس و بانک‌های مختلف دارم.
چی؟ من؟ من بیمار و زمین‌گیر بشم؟ هه! من حاضرم بمیرم ولی کارم به تخت و بیمارستان و معلولیت نکشه.
بذارید از همین اولش از آخرش شروع کنم. به نظر میاد که ما تنها در اون دسته از شرایط بحرانی دچار مشکل میشیم و واقعا در بحران قرار می‌گیریم که خوش‌بینانه و از سر غرور، حتی احتمال وقوع اون شرایط رو نداده بودیم و براشون چاره‌اندیشی نکرده بودیم. در این بین اینطور به نظر میاد که بزرگترین ایراد ما در این رویکرد این هست که همواره ایده‌آل‌ترین آینده محتمل خودمون رو می‌بینیم و برنامه‌های زندگیمون رو تنها بر اساس همین یک آینده برنامه‌ریزی می‌کنیم.
آینده های فردی
در آینده‌پژوهی، مفهومی به نام «آینده‌پژوهی فردی» هم داریم. در این شاخه از آینده‌پژوهی به استفاده از رویکردها، ابزارها و روشهای آینده‌پژوهانه در زندگی فردی می‌پردازیم. مفهوم دیگه‌ای که در این زمینه در آینده‌پژوهی بسیار کمک میکنه، لزوم توجه به آینده‌ها به جای توجه به تنها یک آینده هست. در نگاه درستی از آینده‌پژوهی فردی، ما به بررسی تمامی آینده‌های ایده‌آل، محتمل، واقع‌بینانه و … می‌پردازیم و سناریوهای متفاوتی رو بر اساس احتمالات مثبت و منفی هر کدوم از اونها در آینده زندگی فردیمون طرح‌ریزی کرده و برنامه‌هامون برای هر کدوم از این سناریوها رو مشخص می‌کنیم.
اگر خدای نکرده پدر شما از دنیا بره چی؟ اگر شغلتون رو از دست بدید چی؟ اگر در رشته و دانشگاه مورد علاقه‌تون قبول بشید چی؟ اگر به شکلی از معلولیت دچار بشید چی؟ اگر ارتقای شغلی بگیرید چی؟ اگر سوژه و موقعیت مناسبی برای ازدواج براتون پیش بیاد چی؟ اگر فرزندی به خانواده شما اضافه بشه چی؟ اصلا اگر از دنیا برید چی؟ یا مثلا اگر آدم‌های فضایی به زمین حمله کنن و شما رو بدزدن با خودشون ببرن و ازتون بخوان پادشاه سیاره‌شون بشید چی؟!
تفکر در مورد اینگونه موضوعات، ضمن افزایش انعطاف و آمادگی ما در مواجهه با شرایط ویژه، توانایی‌های کلی فردی ما رو ارتقاء میده. این موضوع هم در مورد اتفاقات ویژه منفی و هم در مورد اتفاقات ویژه مثبت صادق هست؛ چون حتی یک شرایط ویژه مثبت هم در صورت عدم آمادگی میتونه تبدیل به یک بحران بشه.
پس اجازه بدید بحث رو بیشتر از این کش ندم و در انتهای این مطلب یک بار دیگه این سوال رو از خودمون بپرسم:
اگر برای ما هم اتفاق افتاد چی؟!
نسخه دست‌نوشته این مطلب
«هر سه‌شنبه شب، ساعت ۲۰:۲۰، مهمون من باشید در بخش بلاگ سایتم، با یه مطلب جدید. شااااید بعضی وقت‌ها خارج از این زمان‌بندی هم نوشتم؛ چک کنید. :دی
اگر هم دوست دارید از نوشته‌های جدید مطلع بشید، هم می‌تونید یه ایمیل با عنوان «خبرم کن» به Hi@MohsenElhamian.com بزنید تا ارسالل مطالبب جدید رو از طریق ایمیل بهتون خبر بدم، هم می‌تونید به این کانال تلگرامی بیاید.»
حالا چه با حرص هم همون اول از سربازی گفتی 😄
آره دیگه چیزیه که خودم باهاش درگیرم و همونطور که مستحضرید … سربازی خر است. :))
بله بله 😄