چند وقت پیش (۲۷ تیر ۹۶) مطلبی تحت عنوان «اشتباه نگیریم» در مورد رفتارهای اشتباهی رو در اینجا منتشر کردم که مورد استقبال خوبی قرار گرفت و در بخش نظراتش درخواستهایی در مورد نوشن قسمتهای بعدی با سوژه همون مطلب ارائه شد. در اون مطلب به اون دسته از رفتارها، واکنشها و انتخابهایی پرداختم که گاهی با هم اشتباه گرفته میشن و سعی کردم ضمن مشخص کردن مرز بین این موارد، نظر شخصیم در مورد رویکرد مناسب در قبال چنین شرایطی رو بگم. همونطور که ازم درخواست شده بود، در این مطلب به برخی دیگه از این موارد اشاره میکنم.
رفتارهای اشتباهی | شوخی یا سوژه کردن
شاید با فردی شوخی کنید و اون هم بخنده و شما هم بخندید و تمام. ولی شاید با فردی شوخی کنین و اون هم بخنده و بعد شما بگین «عه چه باحالم من!»، و باز همون شوخی رو تکرار کنین و اون هم مهربون باشه و بخنده و برای اینکه به بقیه هم نشون بدین چقدر باحالین، به اونها هم سوژه خنده رو بگین و با هم شوخی رو تکرار کنین و با هم بخندین و فکر کنین داره میخنده و بعد هرجا رفتین داستان اون شوخی رو تعریف کنین و باز بخندین بهش و بعد برید جریان این موضوع رو با یه عکس مثلا تو اینستا بذارین و تعریفش کنین و بعد … بسه دیگه! این شوخی نیست، این سوژه کردنه. شوخی یک دوستانهی کوتاهِ گذراست که با هدف بهبود رابطه و خلق لحظهای خوش انجام میشه، نه چرخه منزجرکنندهای از لودگی که با هدف نشون دادن اینکه «وای من چقدر کول و خفنم!» شکل میگیره!
شوخیها پتانسیل بالایی برای سوءتفاهم دارند. در مطلب قبل هم به تفاوت شوخی و تمسخر پرداختم. فراموش نکنیم که از قدیم گفتند که در هر شوخی مقداری حقیقت نهفته است. پس اگر شوخی رو ادامه بدیم و دست برنداریم، مدام بیشتر و بیشتر به این ذهنیت دامن میزنیم و شرایط ایجاد دلخوری رو فراهم میکنیم.
رفتارهای اشتباهی | مغرور یا خجالتی
گاهی اوقات گاردی که نسبت به برخی رفتارها و ویژگیهای بد اطرافیانمون داریم یا پیشزمینههای قبلی که در مورد اون رفتار بد داریم، ممکنه باعث بشه که برخی رفتارهای دیگه رو با اون رفتار بد اشتباه بگیریم. یعنی از فلان رفتار خیلی بدمون میاد یا اون رفتار بد رو مدام از یکی از نزدیکانمون میبینیم و این باعث تعمیم خیلی از رفتارهای دیگران و اطرافیان به اون رفتار میشه. مثال بزنم ساده میشه. 😉
مثلا مغرور بودن یا خجالتی بودن. این یکی از اون سوژههایی هست که پتانسیل بالایی برای اشتباه گرفته شدن و تعمیم داده شدن داره. آدمهای خجالتی دنیای ما. آدمهای غالبا مهربون و کمحرف دنیای ما که گاهی با یک آدم مغرور و از خود راضی اشتباه گرفته میشن. قبول دارم، تشخیص این دو مورد از هم سخته؛ ولی اگر فقط زود قضاوت نکنیم و به آدمها برچسب نزنیم، مشکل حل میشه. در مواجهه با آدمی که ممکنه به نظر مغرور بیاد، به خودمون و اون فرد فرصت بیشتری بدیم تا آشنایی بیشتری حاصل بشه. شاید با یک فرد خجالتیِ مهربون سر و کار داشته باشیم، نه یک مغرورِ از خود راضی! 😉
رفتارهای اشتباهی | انجام وظیفه یا لطف
این مورد یکی از مشهورترین سوءتفاهمها و اشتباهات در تعاملات بینفردی هست. ما مدام در چرخهای بین «خواهش میکنم، وظیفمه!» و «فکر کردی حمال گیر آوردی؟! لطف کردم بهت بدبخت!» در رفت و آمدیم. این موضوع، درک اینکه کجا وظیفهمون رو انجام دادیم و کجا داریم لطف میکنیم رو هم برای خودمون و هم برای دیگران سخت کرده. به نظر میاد تا زمانی که درک درستی از حد و حدود روابطمون با هر فرد و همینطور وظایف و حقوقمون نسبت به همدیگه نداشته باشیم، این مشکل حلشدنی نیست. باید نه اونقدر خودمون رو دم دستی کنیم که هر چیزی وظیفهمون باشه و نه اونقدر گستاخ و از خود راضی باشیم که کل سرنوشت گیتی و آدمهاش رو وابسته به نفس کشیدنمون بدونیم و فکر کنیم همین که هستیم هم در واقع داریم به بشریت لطف میکنیم.
سخن کوتاه 😉
سخن کوتاه … رفتارهای اینچنینی زیاد هستند. دقت در شناسایی اونها، فکر کردن به مرزهاشون و تلاش برای تمیز دادن اونها از همدیگه، کمک ویژهای به ما در بهبود تواناییهامون در ارتباطهای بین فردیمون میکنه. ممنون میشم اگر مثالهای دیگهای از رفتارهای اشتباهی میشناسین، در نظرات همین مطلب با من در میون بذارین تا در مطلب بعدی بهشون بپردازم.
پی نوشت
۱. این مطلب به عنوان یک نمونه از سوژههای ارائه شده در مطلبم تحت عنوان «از چه چیزهایی در بلاگ شخصی خود بنویسیم؟» آماده شد.
۲. از حسین آریان و تناز پیراسته عزیز بابت پیشنهاد دادن دو مورد از سوژههای این مطلب ممنونم. 🙏🌹
«هر سهشنبه شب، ساعت ۲۰:۲۰، مهمون من باشید در بخش بلاگ سایتم، با یه مطلب جدید. شااااید بعضی وقتها خارج از این زمانبندی هم نوشتم؛ چک کنید. :دی
اگر هم دوست دارید از نوشتههای جدید مطلع بشید، هم میتونید یه ایمیل با عنوان «خبرم کن» به Hi@MohsenElhamian.com بزنید تا ارسال مطالب جدید رو از طریق ایمیل بهتون خبر بدم، هم میتونید به کانال تلگرامی من بیاید.»
مثل همیشه عالی
خیلی ممنون حسین جان، لطف داری. 😊🙏🌹
جالب بود 😄
ممنون لطف داری سوگند 🙏🌹
خنده چرا؟ زیادی فان شده بود؟! :)))
آموزش رفتارهای اجتماعی و اینکه آدم ها مرز بین درست و نادرست رو بدونن خیلی به رشد اجتماعیمون کمک میکنه.
ممنون از مطلب خوبتون. منتظر ادامه اش هستم
ممنون بابت نظر
بله با شما موافقم. به نظرم نفس فکر کردن و پرداختن به این موضوع، میتونه تاثیر بسزایی در افزایش آگاهی ما در این مورد و بهبود عملکردمون در این زمینه داشته باشه.
و اینکه بله حتما، اگر چیزی به ذهنم برسه، خوشحال میشم باز در این مورد بنویسم. 🙂
عاشق این تیکه شدم:
“نه اونقدر گستاخ و از خود راضی باشیم که کل سرنوشت گیتی و آدمهاش رو وابسته به نفس کشیدنمون بدونیم”
خیلی خوب بود :))
پ ن:
خواهش می کنم ^_^
ممنون بابت نظرت 😊🙏🌹🌹🌹
ها یه کم نمکدون بودم تو این مطلبم :دی :)))) 😅
بازم ممنون :دی