موضوع از این قراره که به شکل عجیبی به نظر میاد که ما بر خلاف چیزی که ادعا میکنیم، خیلی به دردسر علاقمندیم. سری که درد نمیکنه رو دستمال میبندن! بله! این کاریه که خیلی از آدمهای این دنیا و شاید خود ما مدام انجامش میدیم. شاید دیده باشید تو فیلمها و سریالهای غالبا آبکی ایرانی، شخصیت شر داستان میگه: «من سرم درد میکنه برا دردسر». تو این مطلب میخوام به این موضوع بپردازم که چرا به نظر میاد خیلی از ما تفاوت چندانی با این شخصیتها نداریم! در ادامه در این مورد چند مثال میزنم و یک نتیجهگیری نهایی.
اشتباه نگیریم (قسمت دوم)
چند وقت پیش (۲۷ تیر ۹۶) مطلبی تحت عنوان «اشتباه نگیریم» در مورد رفتارهای اشتباهی رو در اینجا منتشر کردم که مورد استقبال خوبی قرار گرفت و در بخش نظراتش درخواستهایی در مورد نوشن قسمتهای بعدی با سوژه همون مطلب ارائه شد. در اون مطلب به اون دسته از رفتارها، واکنشها و انتخابهایی پرداختم که گاهی با هم اشتباه گرفته میشن و سعی کردم ضمن مشخص کردن مرز بین این موارد، نظر شخصیم در مورد رویکرد مناسب در قبال چنین شرایطی رو بگم. همونطور که ازم درخواست شده بود، در این مطلب به برخی دیگه از این موارد اشاره میکنم.
پیشرفتی برای آینده فرزندانمان
اگر قرار باشد تنها یک کلمه برای زندگی شخصیام یا حتی زندگی نوع بشر بر روی این کره خاکی انتخاب کنم، آن کلمه قطعا «پیشرفت» خواهد بود. پیشرفت، مهمترین و بهترین اتفاقی بوده که در زندگی تک تک ما و در طول تاریخ بشری رخ داده است.
نگاهی به سیر تکاملی انسان در قرنهای گذشته، همواره ثابت کرده است که تحولها و تغییرهای ناشی از پیشرفت اگرچه گاهی ما را با چالشها و مشکلاتی روبرو کردهاند، اما همیشه باعث حرکت ما به سمت شرایطی بهتر شدهاند.
روزگاری بزرگترین چالش ما تامین خوراک و سرپناهی برای زندگی بود و امروز شاید مشکلات ما معضلهایی اجتماعی مانند کودک آزاری و تجاوز به کودکان باشد. با دنبال کردن مسیر پیشرفت و نماد امروزی آن یعنی فناوری، میتوانیم امید داشته باشیم همانگونه که از مشکل تامین خوراک و سرپناه گذر کردیم، این مشکل را نیز پشت سر بگذاریم.
در این راه تلاشهای زیادی صورت گرفته است. برای مثال، CARS عنوان نرمافزاری است که در جامائیکا برای گزارش موارد مرتبط با آزار کودکان استفاده میشود. همینطور گوگل با همکاری مرکز NCMEC بهبودهای بسیاری را در زمینه مقابله با فعالیتهای مرتبط با کودک آزاری و پیدا کردن کودکان قربانی آن آغاز کردهاند. سرویسهای ردیابی بر روی گوشیها و دستبندهای هوشمند و مواردی مانند آن نیز برخی دیگر از راهکارهای در حال گسترش هستند.
ادامه راه در زمینه هوش مصنوعی، اینترنت اشیاء، اینترنت چیزها و فناوریهای روز میتواند به ما در آمادگی و برخورد هرچه بهتر در این زمینه کمک بسیاری بکند. مثلا ما میدانیم که فناوریهای پوشیدنی هر روز بیشتر به زندگی ما وارد خواهند شد. احتمالا رواج استفاده از لنزهای با قابلیت عکاسی، فیلمبرداری و … میتواند به ما ابزارها و اختیارات تازهای در زمینه محافظت از کودکان و فرزندانمان بدهد. بهبود روشهای امدادرسانی و مقابله با جرایم این حوزه نیز از دیگر نقاط عطف در این مورد خواهند بود.
از طرفی بهبود تواناییهای مغزی انسان با روشهایی مانند استفاده از نانوبوتها برای انتقال پیامها به شیوه الکتریکی در مغز، قابلیتهایی تخیلی مانند تلهپاتی را به انسانها خواهند افزود که قطعا تاثیری انقلابی در افزایش امنیت ما و کودکان ما خواهد داشت. این افزایش امنیت در سطوح مختلف زندگیِ ما با روشهایی مشابه آنچه گفته شد، تاثیر پیشگیرانه بسیاری در کاهش جرایم در زمینه کودک آزاری خواهند گذاشت.
اینگونه پیشرفتها علاوه بر تاثیر مستقیمی که میگذارند، با افزایش سطح آگاهی، خرد جمعی و دغدغههای انسانی، امکان و تمایل به انجام فعالیتهایی که به کودک آزاری منجر میشوند را نیز کمتر خواهند کرد. لذا انتظار میرود در آینده با گسترش تواناییهای مغزی و سطح زندگی، شاهد کاهش مواردی از این دست باشیم.
از همین رو توجه هرچه بیشتر به فناوریها و نوآوریهای روز، حمایت از ایدههای خلاقانه و ایجاد بستر مناسب برای فعالیت استارتاپها و شرکتهای دانشبنیان فعال در این حوزه، احتمالا بهترین کاری است که برای مقابله با کودک آزاری میتوانیم انجام دهیم. به این امید که فردا، جایگاهی امنتر برای فرزندانمان و دیگر کودکان جامعهمان باشد.
پینوشت:
۱. این مطلب به عنوان یک نمونه از سوژههای ارائه شده در مطلبم تحت عنوان «از چه چیزهایی در وبلاگ شخصی خود بنویسیم؟» آماده شد.
«هر سهشنبه شب، ساعت ۲۰:۲۰، مهمون من باشید در بخش بلاگ سایتم، با یه مطلب جدید. شااااید بعضی وقتها خارج از این زمانبندی هم نوشتم؛ چک کنید. :دی
اگر هم دوست دارید از نوشتههای جدید مطلع بشید، هم میتونید یه ایمیل با عنوان «خبرم کن» به Hi@MohsenElhamian.com بزنید تا ارسال مطالب جدید رو از طریق ایمیل بهتون خبر بدم، هم میتونید به کانال تلگرامی من بیاید.»
انتها و موجودات فضایی | چرا موجودات فضایی با ما ارتباط برقرار نمیکنند؟
شاید از خودتون بپرسید که حقیقتا ارتباط موجودات فضایی با اِنتها چی میتونه باشه؟ شاید حتی انتها رو هم نشناسید و اون هم براتون سوال باشه. شاید هم اگر دو سوال بعدی براتون ایجاد نشده باشه، ربط موجودات فضایی و انتها به اینکه «چرا موجودات فضایی با ما ارتباط برقرار نمی کنند» براتون عجیب باشه. اگر کمی صبور باشید، تلاش دارم در این مطلب این موارد رو براتون توضیح بدم.
ادامه خواندن “انتها و موجودات فضایی | چرا موجودات فضایی با ما ارتباط برقرار نمیکنند؟”
برخوردهای قومیتی، گل به خودیِ ایرانیها
پس از گسترش زیرساختهای فناوری و ارتباطات در کشور، شاهد گسترش روزافزون ارتباطات و شبکههای اجتماعی در فضای مجازی و حضور هرچه بیشتر ایرانیها در اونها هستیم. اما این در حالیه که متاسفانه بخش عمدهای از محتوای این شبکههای اجتماعی رو مطالبی طنز با درونمایههایی از توهینهای قومیتی و تبعیض نژادی و … تشکیل داده.
در تحقیقی که در سال ۱۳۸۵ در وبلاگ منتسب به انجمن علمی انسانشناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران قرار گرفته، در مورد وضعیت آماری جوکهای قومیتی اطلاعاتی ارائه شده. جامعه آماری این تحقیق مجموع ۴۶ وبلاگ سرویس پرشین بلاگ (به صورت انتخاب تصادفی) در یک روز خاص بوده و در طی این مدت بیش از هزار جوکِ قرار گرفته در این وبلاگها مورد بررسی قرار گرفته.
این جوکها در ۶ سرفصل کلی مذهبی، سیاسی، قومیتی، بازی با کلمات، بیادبانه و سایر قرار گرفتن که بر این اساس حدود ۷۰ درصد این جوکها دارای عنصر قومیتی بودن. با بررسی دقیقتر بر روی نمونه جوکهای قومیتی این نمونه آماری، درصدهای زیر برای اونها بدست اومده:
جوکهای ترکی: ۷۰ درصد
جوکهای شمالی: ۱۰ درصد
جوکهای لری: ۵ درصد
جوکهای قزوینی: ۵ درصد
جوکهای جنوبی: ۵ درصد
جوکهای تهرانی: ۲ درصد
جوکهای اصفهانی: ۲ درصد
جوکهای کردی: ۱ درصد
دروغ چرا، من هم زمانی جوک قومیتی تعریف میکردم. اما بعد از برخورد با چند تا از دوستان تُرک، این موضوع رو تَرک کردم. هوش، مهربانی و دوستی اونها باعث شد به این نکته فکر کنم که خوب و بد در هر قشر و صنف و قومی وجود داره و اگر بخوایم بدیهای عدهای رو دلیل بر توهین و تمسخر همه افراد اون عده بدونیم، قبل از هر چیز باید خودمون رو مسخره کنیم. بعدها جوکهایی که برای مردم شهر خودم (بیرجند) هم اینور و اونور پخش میشد و حس بدی که در من ایجاد میکرد، باعث شد که بیشتر از قبل بدی این موضوع برام واضح بشه.
بررسیهای بیشتر، حتی حرفهای بیشتری برای گفتن داشتن. اتفاقات تلخ ناخوشایندی که در اونها میشد رد و پای برخوردهای قومیتی و نژادی رو پیدا کرد. اتفاقاتی که ضربههای ۲۰ امتیازی رو به جامعه و کشور و تک تک ما زده بود. حالا من به جایی رسیده بودم که واقعا درک نمیکردم که چرا هنوز افرادی با دیدن همه اینها، به عنوان پیش قراولان تمسخر دیگران با عباراتی مثل یه ترکه، یه لره، یه رشتیه، یه اصفهانیه و … فعالیت میکنن؟
جالب اینکه برای توجیه این برخورد و رفتارشون، میگن که این فقط برای تفریح هست. ولی هرچقدر فکر میکنم، متوجه نمیشم که این چطور تفریحی هست که با تمسخر و آزار انسانهای دیگه حاصل میشه.
کما اینکه مسائلی مثل اینکه:
* گویا عباراتی مثل یه ترکه و یه لره به زور به اول بیشتر جوکها اضافه شدن و وجودشون ضرورتی نداره …
* یا مثلا اینکه به شکل جالبی هر جوک قومیتی، بیشتر مناطق مستعد برای جدایی از ایران رو هدف گرفته …
حرفهای زیادی برای گفتن دارن و گزینههای احتمالی زیادی برای علت شکلگیری یک جوک قومیتی و سرچشمه اونها رو به ما میده.
خوبه از یادمون نره که آزادی خوبه، مشروط به اینکه آسایش فرد دیگهای رو برهم نزنه، خوبه که تفاوت بین شوخی و تمسخر یا رکگویی و بیادبی رو بدونیم و خوبه بدونیم که اگر به این برخوردهای قومیتی و نشر یک جوک قومیتی دامن زدیم، دستمون به خون افرادی که مرگشون ریشه تبعیض و برخورد قومیتی داشت و داره، آغشته است و سهم ما در این جنایت، کمتر از قاتلان نیست.
به امید روزی که از تبعات و عواقب حرفها و رفتارمون آگاه باشیم و برخورد بهتری با دیگران داشته باشیم، بدون توهین و تمسخر و دلخوری و کاشتن تخم کینه و تفرقه و انتقام …
پینوشت:
۱- این مطلب پیش از این در وبلاگ قدیمیم به اشتراک گذاشته شده بود.
۲- این مطلب به عنوان یک نمونه از سوژههای ارائه شده در مطلبم تحت عنوان «چه چیزهایی در سایت شخصی خود بنویسیم؟» آماده شد.
«هر سهشنبه شب، ساعت ۲۰:۲۰، مهمون من باشید در بخش بلاگ سایتم، با یه مطلب جدید. شااااید بعضی وقتها خارج از این زمانبندی هم نوشتم؛ چک کنید. :دی
اگر هم دوست دارید از نوشتههای جدید مطلع بشید، هم میتونید یه ایمیل با عنوان «خبرم کن» به Hi@MohsenElhamian.com بزنید تا ارسال مطالب جدید رو از طریق ایمیل بهتون خبر بدم، هم میتونید به کانال تلگرامی من بیاید.»